Nieuwe schooljaar

Wanneer het goed gaat kijk je hoever je kunt komen, valt de vooruitgang te rekken. Voor mijn gevoel kom ik niet voorbij een bepaalde muur van vooruitgang. Geen megasprongen. Maar als ik terugkijk is deze er toch zeker! Ik ben toch eigenlijk zo ontzettend dankbaar en blij voor hoe dit jaar tot nu toe verloopt!

Alles valt en staat met stabiliteit. De angst om echt hard terug te vallen is er op het moment niet. In mei vond ik het heel spannend worden. Ik deed meer en dingen die ik bijna 4 jaren niet had gedaan. Ik sliep er soms niet van. Wanneer komt de man met hamer? Maar waar eerder de sloophamer kwam, ben ik zo stabiel dat het nu een kleine hamer is die af en toe een tik geeft. Die me vertelt om even rustig aan te doen. Maar niks wat ik niet aan kan. Dan moet ik even geen sociale afspraken en prikkels... vooral rust voor het zenuwstelsel, mn brein. Fysieke PEM heb ik sinds december niet meer gehad. Toen had ik weer corona gehad. Komende maanden zal ik alles weer moeten doen om ziek worden te voorkomen.

In juni en juli waren er veel feestjes. Ik trof mensen die ik lang niet had gezien. De interesse was hartverwarmend. Soms vond ik het ook lastig. Iemand die vraagt hoe het gaat en dan reageert met: nou zo zou ik echt niet kunnen leven! Ze bedoelen het vast goed, maar het is geen keuze. Ik leef ook liever niet zo. Het is best confronterend zo'n opmerking. Of iemand die,  misschien terecht, vraagt of ik wel kan leven met alleen blijdschap over stabiliteit. Diegene zou er nooit tevreden mee zijn. Waar ik in een flow zat de maanden april mei juni maakte me dat wel eens wiebelig. Ipv in het nu genieten van wat allemaal weer lukt, start het reflecteren en relativeren weer. Het stelt nl nog niet zoveel voor vergeleken de gezonde mens. 

De vakantie kwam als geroepen. Op onze vertrouwde camping viel ik nergens in op. Ik leek heel gezond en normaal. Kon alles meedoen en iedereen slaapt wel eens op het strand. Andere omgeving, niks aan het hoofd, dan ben ik op mn best! Zo genoten! En voor man en kids ook fijn! Als voor mn ouders, die me 10 dagen konden meemaken zoals het ook kan.

Ik kan er even op teren maar heb wel moeite met schakelen. Had veel langer willen blijven. Thuis gaat iedereen weer aan het werk en zich nuttig maken...en voor mij start weer een jaar thuis met zoeken. Ik moet dan mn zin in een nieuw schooljaar echt zoeken. Ik zie wat op tegen de langere donkere dagen en veel thuis zijn. Voelde me wat somber na thuiskomt, gelukkig was dat na een vitamine b12 spuit direct weg. De werking daarvan wordt echt veel onderschat. Bizar wat dat zo'n injectie voor me doet. 

Gelukkig heb ik mn vrijwilligerswerk met mn cursus, en ga ik misschien wel wat met mn kennis van tos doen. Ik heb paddel les wat precies lukt en het drukke programma van school en handbal van de kids is weer  begonnen. Voor iedereeen is dat schakelen maar mijn brein heeft hier echt moeite mee, dan gaat de wereld om me heen net harder dan ik hebben kan.

Na 1 week in programma lig ik misselijk met een oververmoeid brein in het bad. Even doorheen! Morgen weer een vitamine b12 injectie dus wieweet lukt het schakelen dan beter en rent mn hoofd niet meer achter de feiten aan! 

Ik kijk nu al uit naar de komende vakanties waarbij we erop uitgaan. Even weg en erop uit is denk ik voor iedereen fijn maar voor mij zo verschikkelijk helpend! 

Nu proberen weer over te schakelen op de orde van de dag! 

Groetjes Co!