zingeving

Gepubliceerd op 19 januari 2025 om 14:20

Ik ben nu 3 concepten verder. Wat heb ik weer gestoeid met de gevolgen van zo'n besmetting. In deze blog in het kort hoe ik deze besmetting overwonnen heb, wat de rest verschijnselen zijn maar ook mijn blik op het nieuwe jaar en mijn blijdschap over vrijwilligerswerk!

Ik kreeg vele vragen van lieve mensen om me heen die geïnteresseerd waren in wat ik nou voel en wat er nu gebeurt bij een herbesmetting corona. Het is moeilijk uit te leggen en voor te stellen denk ik. Maar als ik een poging doe: mijn lichaam overwint het virus wel met een week. Ik denk dan, oh gelukkig, het voelt gewoon als een fikse griep. Echter 1 of 2 weken daarna komen allemaal sluimerende klachten terug als malaisegevoelens, niet van de bank kunnen, alles zwaar en teveel. Mijn brein kan dan heel weinig aan en verdragen, mijn zenuwstelsel voelt overspannen met als gevolg als iets me raakt of teveel is ik overdreven emotioneel wordt, soms totale leegloop van tranen om niks. Pijnen in mijn ingewanden en hormonale huishouden op hol. Toch heb ik daarin dan ook betere en mindere dagen en moet je met vallen en opstaan zien wat je wel of niet kunt op een dag. Soms is dat heel helder namelijk van bed naar bank en andersom. Maar bij het weer opkrabbelen moet je weer vooruit en krijg je soms weer PEM (POST  EXERTIONAL MALAISE) wat betekent dat je 1 a 2 dagen na inspanning of wat leuks doen ineens allemaal klachten krijgt. 

 

Nou dit was vooral november. December was vooral opkrabbelen. Wat hier zo'n niet geschikte maand voor is! Zo vierden we met familie Sinterklaas op Ameland. Ging best goed tot ik mega PEM kreeg zondag en de hele dag op bed lag tot we weer met de boot terug konden. Veel mensen zien en kennen dit deel natuurlijk niet, eigenlijk alleen intimi (godzijdank 😅)

Met behulp van mijn integraal arts deden we er alles aan in de kerstvakantie er weer een beetje te zijn. Nou dit is eigenlijk best heel goed gelukt. De kerstdagen gingen met vallen en opstaan en vanaf de 29e voelde ik dat ik een fysiek sprong had gemaakt. Dat er iets veranderde. Het was heel dubbel allemaal. Ik heb in de kerstvakantie bijna meer mensen gezien die me dierbaar zijn dan in een heel jaar. Man wat kan ik daar van genieten! Maar het was ook veel pieken, crashen, pieken en crashen. Na de 29 kwamen de crashes niet meer zo hard, fijn!!! De weg naar boven was weer ingezet. 

 Oud en nieuw vond ik nog wel pittig. Mijn 3e long covid verjaardag voelde als een steen op mn maag. Hoe helpend is dan mijn lotgenoten facebook groep met 1000en mensen die precies weten hoe ik me voel en wat ik doormaak. Ik heb daar meer dan 200 reacties gehad op mijn moeite die dag en hoefde zo ook niet mijn directe omgeving op een feestdag te belasten met die gevoelens. Avonds lekker hitster gespeeld en het supergezellig gehad! En het gekke is, de dag erna is het Nieuwjaar en is alles in mij alweer bezig met wat ik allemaal wel niet zal doen komend jaar. 

 

Na 3 jaar is het tijd om een gesprekken aan te gaan over rouw en verlies. Het gaat op dit moment mentaal heel goed maar er zijn kwetsbare punten en trauma's door dit hele proces. Ik heb een fijne dame gevonden om deze gesprekken aan te gaan. Want wat iedereen mag weten, het verlies in mijn rol als ouder is een hele grote voor mij. Dit is een soort oerpijn en verdriet die ik niet even wegrationaliseer, of minder wordt met de tijd.  Ik lees nu een heel helpend boek over levend verlies van Tine van Ingelgem. Zij is ervaringsdeskundige met ME. Het is zo fijn om te lezen dat alles wat ik heb ervaren, gevoeld en gedacht voorbij komt in dat boek en dat anderen dat ook zo hebben doorgemaakt. 

 

Nu in het nieuwe jaar heb ik weer ritme en regelmaat en zet het herstel door. Vooral fysiek, cognitief blijft achter, Heeeeeeeel vervelend maar dit herken ik van in februari na zware griep. Wat betekent dat ik bijvoorbeeld van een paar uren thialf nachts compleet in de war ben en dit eigenlijk niet kan verwerken. Ik dan een week niet goed lezen kan, of de kinderen kan helpen met huiswerk, of soms zelf licht of mensen niet goed kan verdragen. Hier zit wel progressie in maar is een gedoetje hoor dat je hoofd niet goed meedoet. Hiervoor wederom contact gehad met Sneek, ga ik nog een booster zuurstoftherapie doen in de hoop dat er nog vooruitgang komt in mijn cognitief functioneren? Ik ga eerst heel veel zuurstof snuiven in de zwitserse bergen en kom er dan op terug . 

 

Mijn vrijwilligerswerk is een cadeautje! Het inwerken was lastig en wel veel omdat ik niet in goeden doen was, maar ik ging wel. Het geeft zoveel voldoening! Het nuttig bezig zijn met iets wat er toe doet. Zo waardevol. Inmiddels heb ik mijn draai daar aardig gevonden en blijf ik steeds een beetje langer. En wat een geluk dat er soms superleuke gastdocenten zijn waar ik dan in de les mag meekijken. Zo heb ik deze week veel geleerd over de DDR. Super interessant!! Na 2 jaren van louter mislukking in re-integratie, en 1 jaar te zoeken naar m'n stabiliteit is het mentaal ook zo belangrijk dat je iets vindt dat je kunt en dat lukt. Ik hoor weer een beetje ergens bij en heb ook weer eens wat te vertellen bij een bakje koffie. Heerlijk!

 

Conclusies afgelopen periode:

- mijn lijf blijft heftig reageren op virussen, voorkomen is beter dan genezen. 

- er is eindelijk ruimte om met rouw en verlies aan de slag te gaan, fijn!

- ik kom de ellende van de besmetting weer aardig te boven. Cognitief wel weer een dreun, zuurstof therapie een optie???

 - naast alle heftigheid waren er hele fijne momenten met vrienden en familie, die koester ik enorm!

- vrijwilligerswerk is zoooo leuk!  

- ik heb zin dit jaar 😊

Reactie plaatsen

Reacties

Renate
18 dagen geleden

Sterke vrouw ben je toch Corinne❤️
Op naar een jaar met meer nieuwe mooie dingen die je kunt toevoegen aan je lijstje!
Veel plezier in het mooie Zwitserland.
Liefs Renate

Maak jouw eigen website met JouwWeb