Op naar het einde van het jaar! Tijd om de balans op te maken!
Zo is het eind van deze week alweer december. Voor mij wordt december hopelijk de maand van genieten met familie. De afgelopen 2 jaren is de decembermaand aardig in het niet gevallen, en de jaren ervoor waren erg karig door lockdowns.
Mag ik mezelf dit gunnen? Ja dat mag ik! Ja dat verdien ik! Na meer dan een jaar letterlijk overleven waarbij de dagen zich vulden met ziek voelen en een brein dat niet functioneerde was de hyperbare zuurstoftherapie eind maart voor mij een godsgeschenk! Daar mag ik heel dankbaar voor zijn want ik lees van lotgenoten nog regelmatig de verhalen dat zuurstof therapie bij hen niet zo aangeslagen is als bij mij. Na de zuurstof therapie stond ik aan. Knokken om weer conditie op te bouwen, om weer een moeder, vrouw, dochter, zus of vriendin te zijn. En veel genieten!! En ook knokken omdat ik nog een half jaar had om weer terug te keren in werk. Mijn derde besmetting in augustus was mijn grote dieptepunt en nachtmerrie van afgelopen jaar. Mensen hadden geen idee en wisten eigenlijk niet wat ze er meer van moesten zeggen. Angstig maar vol wilskracht ben ik toch gaan re-integreren. Waar haalde ik de kracht vandaan denk ik nu, maar het is me gelukt. 6 weken na de start werkte ik 3 ochtenden en heb ik ontdekt dat ik mijn werk zo weer oppak. BAM! Nu sta ik even stil. Na een fase van knokken en teleurstelling gaf de bedrijfsarts aan dat ik even mag stoppen met knokken en aan mezelf mag denken. Zoals de ergotherapeut zegt, je mag leven naar je waarden. Die WIA gaat er straks komen, of wat anders wat op mijn pad komt. Nu maar even tijd voor bezinning, doen wat goed voor mij is. Het mag!
Wat zijn mijn waarden...aandacht voor gezin. Mee met mijn zoon naar doe-dagen van de middelbare school, samen surprises maken voor Sinterklaas, een keer bij mijn dochter op de handbalschool kunnen kijken, of bij de kids hun training. Even onthaasten met mijn man en samen naar de Sauna of wandelen in de duinen. Met vrienden afspreken. De nieuwe huizen van mijn neef en nicht bekijken in het westen. Sinterklaas en kerst. Deze dingen vind ik echt belangrijk, en man wat geniet ik daar van!!!!
Doordat de bedrijfsarts zei, laat maar even los, gebeurt er ook veel intern. Je hebt in 1 keer tijd om stil te staan. Ik ben een online cursus lichaam en brein gestart. Dit geeft zoveel inzicht. Hele herkenbare patronen worden besproken die denk ik elke long covid lotgenoot herkent. Zoals: wanneer je opstaat het eerste wat je denkt is "oh jee wat voel ik", "Is het goed of is er iets?". Dat je controle patronen ontwikkelt zoals bijvoorbeeld voordat je iets gaat doen of ergens heen gaat een ademhalingsoefening, meditatie, op de bank liggen of pilletje oid want dan gebeurt er misschien niks. Situaties vermijden omdat je denkt dat het misschien iets kan doen. Hier continu over nadenken. Deze zaken maken dat je "gaspedaal zenuwstelsel" continu aanstaat en er clusters ontstaan van onrust en angst die steeds sneller getriggerd worden. Het evenwicht tussen remzenuwstelsel en je gaspedaal is vaak compleet uit balans bij deze patronen bij chronische ziekte. De cursus heeft naast de educatie ook vele oefeningen, passende bij de ACT (acceptance and commitment therapy) waar ik ook fan van ben. Na de zuurstoftherapie heb ik deze klachten weinig ondervonden maar na een derde besmetting is dat wel weer even getriggerd. Nu kan ik het loslaten en merk ik dat er weer meer balans is. Een aanrader dus.
Afgelopen weken heb ik gepiekerd over de toekomst. Wat ik rationeel dacht niet zo'n probleem te vinden, die WIA (want er is werk genoeg, er zijn vast leuke bedrijven die met me mee willen denken, en in alle rust zonder druk kijken wat op mijn pad komt) was het toch wel even een ding. Het gevoel van falen stak toch wel de kop op. Zo gestreden en tot halve dagen gekomen en zo moet je ergens stoppen en is het niet gelukt. Wie ben je in de maatschappij zonder werk in de ziektewet? Iedereen heeft z'n onbeschreven regels vanuit opvoeding en maatschappij en iets in mij schreeuwde: je hebt gefaald! Wat me enorm geholpen heeft is dat ik er met meerdere mensen over heb kunnen praten zoals een vriendin, mijn moeder, Ivo en lotgenoten. Praten helpt zo erg! Zo ook met mijn arts acupuncturist die de rol van de westerse maatschappij hierin benoemde. Het schept wat afstand van het nare gevoel. Want diep van binnen ben ik juist ontzettend trots op mezelf, waar ik sta, hoe ik heb geknokt en om wie ik ben. Ook heb ik eigenlijk best veel vertrouwen in de toekomst. Neemt niet weg dat ik werk mag missen, het jammer mag vinden hoe het gelopen is en mag opzien tegen afscheid van mijn werk. Er zijn ook alweer mooie dingen op mijn pad gekomen, dus wie weet! Ik wil wat meer in het moment leven en vertrouwen op wat er komt.
Ik heb er in ieder geval alle vertrouwen in dat december een prachtige maand wordt. Fysiek gaat het goed! Ik heb een avondje borrelen met vrienden volgehouden, de duinen van Schoorl beklommen en zelfs zojuist 2,5 km gejogd! Voor het eerst sinds de 3e besmetting deze zomer. Bobby mee en gaan, het ging verrekte gemakkelijk! December staat in het teken van afscheid nemen van mijn werk, wat ik op een goede manier wil doen, en vooral heel veel genieten van mijn gezin en familie. Je zou maar tussen kerst en oud en nieuw met je (schoon)familie naar de efteling gaan! Alleen van het enthousiasme van kinderen geniet ik al. Dat ik me in de Baron mag begeven denk ik nog even niet over na. De vorige keer was mijn evenwicht dagen van de leg haha
Alle vertrouwen heb ik in 2024. Waarschijnlijk zal ik de frequentie van mijn blogs wat verminderen. Wie weet kan ik in het nieuwe jaar eens melden of er wat leuks op mijn pad gekomen is op werkgebied, of dat er mijlpalen te vieren zijn! Ik zou bijvoorbeeld heel graag weer willen sporten, maar wat dan? En met wie? Het verschil tussen januari 2022 en januari 2024 is van zwart naar grijs naar lichtgrijs....Ik verwacht dat er na 2 donkere bladzijdes in mijn boek weer lichte komen!!!
Bij deze wil ik iedereen een fijne decembermaand wensen. Vooral mijn lotgenoten vanuit heel Nederland. Houd vertrouwen, houd vol en vind je lichtpuntjes!
Liefs Co
Reactie plaatsen
Reacties
Prachtig geschreven Corine. En wat fijn om te lezen dat je lekker hebt gejogd haha. Misschien is de loopgroep wat voor je. Ik ben vorige week gestart omdat ik alleen lopen ook wat saai vind… kan lekker op je eigen niveau.
Verder skip ik de baron ook hoor. Heeft ook wel met leeftijd te maken hoor dat evenwicht… oftewel kotsmisselijk van dat gedraai. Als ik nu een koprol maar ben ik al duizelig! 🤣
Jij vindt zeker weten een leuke baan hoor! Laat het maar op je afkomen, en laat je verrassen.