update

Bijna 3 weken geleden alweer ging ik voor het eerst weer koffiedrinken op mijn werk. 1 op 1, niet langer dan een half uur en 20 minuten kletsen. Vrij strikte regels had ik meegekregen van de ergotherapeute. De valkuil is om te snel teveel te doen, omdat je denkt dat het wel kan, of omdat je er niet over na hebt gedacht. Zelf regie nemen. Duidelijke richtlijnen en kleine stapjes. Nou, de eerste keer weer was me wat! Ik had er zin in en het rijden naar Harlingen in de zon was heerlijk. Echter bij het uitstappen overviel me bizarre spanning. Wat was ik zenuwachtig! Zo lang niet geweest, wat een afstand. Het voelde allemaal wat verkrampt. Maar doel 1 was over de drempel stappen en er weer even zijn. De komende weken weer afstand verkleinen, en zorgen dat ik niet leegloop in energie door teveel prikkels of teveel praten over mezelf en mijn ziekte (is een enorme energieslurper) Hierbij helpt mijn blog ook, want die had mijn leidinggevende al gelezen voordat we gingen kletsen. Eenmaal binnen hoorde ik bekende stemmen en viel er al een bult spanning van me af. Het was niet te druk en het ging heel gemoedelijk. Natuurlijk moest ik wel in gesprek aangeven wat de bedoeling is en hoe het ervoor staat. Ik was erna vermoeid maar ook wel voldaan. Thuis had ik het er de dagen erna wel even lastig. Mijn hoofd ging enorm aanstaan. Hoe enthousiast iedereen ook was, dat het een mooie stap is enzo, vond ik het vooral ook erg confronterend. Ik vind het confronterend dat ik merk ik dat ik nog enorm van de normaal functionerende maatschappij en het normale werken verwijderd ben. Man ik was al nerveus en moe van een half uur. Het zette me even op afstand naar mijn situatie te kijken. Man wat is het eigenlijk bar! 

De mensen om me heen konden me oppeppen wat ze wilden maar dat werkte even niet. Tuurlijk weet ik rationeel dat ik de laatste maanden goed bezig ben en ik stappen zet. Ik begon er ook over in te zitten hoe ik dit straks moet opbouwen, want cliënten werk en volledig beschikbaar zijn voor een cliënt, een uur een intake meedraaien oid zit er nog niet in. Gelukkig was de tweede keer naar het werk al veel relaxeter voor mezelf. Ik was wel wat moe van alle afspraken, opbouwen fysiek en gedachtenspinsels en liet me even chauffeuren door mijn vader. Er was goed bedacht om wekelijks even met m'n vast oude collega's bij te kletsen. Ik was nu niet zenuwachtig meer en het was heel fijn even. M'n collega heb ik verteld  dat ik nadenk over klusjes en wat te doen straks en ze had mooie ideeën. Wat fijn! Met een goed gevoel ging ik naar huis. Hier kan ik wat mee! Na de herfstvakantie nog een keer fijn zo op deze manier, en dan maar een stapje uitbreiden. 

Ook merk ik dat de fysio me steeds gemakkelijker afgaat. Hier kunnen we hopelijk volgende week ook uitbouwen. Eindelijk had ik mijn digitale horloge weer gevonden. Gister gaf m'n stappenteller aan dat ik meer dan 10.000 stappen had gezet. Het gaat fysiek steeds wat beter. Door meer afspraken, puzzelen, lezen, nadenken en gitaarlesjes merk ik wel dat mijn hoofd wat gaar is. Een wattig, wazig gevoel. Anders weer dan overprikkeld voelen. Is het het één niet dan is het wel het andere. Maar hier houden we gewoon weer rekening mee. Lekker zoveel mogelijk naar buiten, dat helpt. Boekje lezen in de tuin of stukjes  wandelen met de hond. Even met Ivo ergens heenrijden en waaien is heerlijk!!! Zo waren we nu even naar Holwerd gereden. Het lukt me nu ook om dan niet continu in mijn hoofd te zitten als ik er op uit ben, en dat is echt winst! Steeds iets meer vertrouwen in mezelf mijn lijf waardoor ik meer kan genieten in het moment. Continu denken of iets wel wijs is en stilstaan bij wat je voelt is namelijk erg vermoeiend. 

De ergo groep vond ik weer erg leuk. Wat een herkenning! Ook confrontatie want re-integratie is niet gemakkelijk hoor ik wel. Soms ook moeten nadenken over andere functies, of een wia, komt dan bijvoorbeeld aan de orde. Hier ben ik nog lang niet maar weet ook niet waar ik komend jaar sta. Uit de groepstherapie kom ik vol enthousiasme en merk dat dat fijn is, maar die adrenaline ook maakt dat ik erna vreselijk inkak. Even een paar dagen wat rustig aan moest doen. 3 stappen vooruit en 1 terug!!!

Bij de groep kwam ook wel of niet vaccineren aan de orde. Ik heb hier deze keer niet wakker van gelegen. Ik merk namelijk dat de corona enorm om ons heen waait weer, en wordt angstig om de deur uit te stappen. Ik wil geen derde besmetting!!! Ben me op werk en fysio of in de winkel bewust van afstand. Zo was er bij de fysio een groep zwetende mannen voor me die niks schoonmaakten terwijl dat op iedereen hoek hangt dat dat de bedoeling is. Ik moest dit zelf dan maar even doen en ze waren daar heel relaxed over. Ik vind dat omgekeerde wereld maar maak gerust alles voor en na gebruik schoon. Gelukkig waren deze mannen er vandaag niet en was het rustig. Afgelopen maandag heb ik de vaccinatie gehaald. Er zijn 3 kansen. Kans op vooruitgang door vaccinatie, kans op geen verschil en kans op achteruitgang. Ik ga voor stilstaan of vooruitgaan. Ik ben nu 2 dagen verder en het valt me niet tegen. Beetje spierpijn en hoofdpijn maar daar teken ik voor!!!! De winst is nu al mentaal dat ik me veiliger waan en me er rustig bij voel. 

Nu herfstvakantie. De kinderen hebben logees, feestjes en uitjes dus vermaken zich prima. In de tussen tijd ben ik thuis hartstikke beschikbaar voor ze. Ik geniet mee met hun belevenissen. Daarnaast even samen knutselspullen halen bij de action of filmkijken oid. Mijn doel deze week is om even een wandeling te maken van 1,5 km in Bakkeveen bij de slotplaats. Heel veel zin in. Hopelijk heb ik vrijdag hier de energie voor en geen weerslag van de prik of vermoeidheid van een week kinderen om me heen. We gaan het zien!!! Anders komt het wel een weekje later oid. 

Niks te klagen eigenlijk met ups en kleine downs. Ik heb mezelf voorgenomen om kleine momentjes te vieren of mezelf wat te gunnen als ik het nodig heb. Ik wil heel graag gaan sparen voor hk living kopjes en bekers en ga me er af en toe 1 gunnen als er eens een momentje is. Wanneer ik beter ben hoop ik dan een servies te hebben waar ik met trots naar kan kijken en heerlijke bakjes koffie uit kan drinken. Met een glimlach terugkijken dan kunnen zeggen dat hebben we maar mooi geflikt!