zien wat er is

Want ja, de uitslag van het MCL kwam letterlijk en figuurlijk binnen. Het was vorige week een zware dag. De post covid stond meteen weer vooraan. Zaterdag stortte ik weer in, mijn accu was fysiek als emotioneel even helemaal leeg. Waar ik de vorige keer enorm in paniek raakte, ben ik nu maar in bed gaan liggen en letterlijk gaan wachten totdat het weer beter gaat. Want ik weet nu, die dag komt vanzelf weer. 

Wat me opviel was dat ik zoveel rustiger was dan eerdere keren. Na al het verdriet van de vrijdag voelde ik vanaf zaterdag een soort berusting. Het is niet klaar na de zomervakantie en we weten niet wanneer dit wel klaar gaat zijn. Alsof ik een onbewuste nieuwe fiat voor mezelf had om langer ziek te mogen zijn. Misschien een volgende stap in loslaten en acceptatie? 

De afgelopen week waren het wel lange dagen, maar als je diep zit, is alle vooruitgang enorm opvallend. Ik was zo leeg dat ik amper mezelf naar de wc kon slepen of een bladzijde van een boek om kon slaan. Praten was haast ook teveel. Hoe mooi is het dat je merkt elke dag je weer een beetje meer kan, ook al zijn het muizenstapjes. Zoals even lekker in het bad. De enorme dankbaarheid die ik voelde wanneer ik mezelf weer even een uurtje naar beneden kon bewegen! En dinsdag even buiten in de zon en woensdags zelfs vanaf 9.00 beneden een dag achter in de tuin. 

Wat voelde de uitspraak van tante agaath passend! Wat zal ik weer gaan genieten van alles wat gaat lukken. 

Dankbaarheid is een groot goed! Het geeft zin aan alles! Hoe bijzonder het is dat Ivo op mijn slechtste dagen aan komt lopen met mijn pillen en ontbijtje....man wat kun je dan veel van iemand houden! (Die man verdient een standbeeld inmiddels!) De kinderen die avonds even bij me op bed komen lezen of een programmaatje zien, genieten van de bovenste plank! Lieke die stralend vertelt over haar eerste dagen op de middelbare school, het is goud waard op slechte dagen. Op goede dagen ook maar hoe snel nemen we iets voor lief of staan er niet bij stil?

Na de zomervakantie was ik alle tijdschriften en boeken zo zat. "ik kan geen tijdschrift en boek meer zien!!!" riep ik uit. Het bracht me wel tot deze blog. Toch kon ik de afgelopen dagen weer zo ouderwets genieten van de Libelles en Jan van Marijke en Saskia, de vrouw glossy's van Dini en het boek gebracht door moeders. Wat is lezen toch fijn!!! Heb inmiddels alle tijdschriften alweer uit en 3 boeken verslonden. Het leesplezier is gewoon weer terug! Misschien moet ik m'n dipje even bedanken.....Nou ja, dat gaat wel heel erg ver! Ik weet ook dat wanneer ik weer uit deze ergste misère ben, ik roep dat ik dit nooit meer mee wil maken! Dat ik dan roep dat zo'n heftige terugval het ergste is wat er bestaat! Maar vertrouwen en rust is er wel deze keer, en wat maakt dat het meer aangenaam is om je kak te voelen!

En wat voor dip ik ook heb, het leven gaat door! De kinderen moeten hun dingen kunnen doen, evenals Ivo. Gelukkig zijn er ouders en schoonouders die dan oppassen, koken, de hond uitlaten en de was opvouwen. En dan het huishouden, het is dat m'n moeder 2 weken geleden door het huis is geweest en onze badkamer van onder tot boven heeft laten shinen....en dan te bedenken dat ik daar waarschijnlijk binnenkort weer om moet vragen, omdat ik het nu echt niet kan en Ivo alle ballen hoog moet houden. Het is zo niet m'n hobby, hoef nooit een blinkend huis en als ik fit ben, gein ik erover..... maar om echt hulp te moeten vragen voor een doek door het huis is wel een ding. (ma als je het leest......weet je wat je te wachten staat ;-) )

En Ivo moet vooral naar cambuur, of naar het werk, het handbal of wat leuks doen. Evenals de clubjes van de kids, de ouderavonden etc. Ik weet dat het vanzelf weer makkelijker wordt en iedereen weer meer de hort op kan.

Ja alles gaat door. Wat was ik me een potje trots op mezelf vandaag. Lieke moest microsoft en apps installeren voor school. Iedereen die me een beetje kent weet dat ik digitaal in het verkeerde tijdperk zit. Ik had 50 jaar eerder geboren moeten worden. Zo stuurde ik tot 2 jaar terug mijn tikkies gewoon door aan Ivo en had ik geen bankieren op mijn mobiel. Nu ben ik inmiddels een beetje bij maar een pinpas op mijn telefoon of horloge kan ik nog niet bij hoor. En weer een app regelen voor een parkeergarage, wat een gedoe, ik betaal wel in de automaat. Maar Lieke was vroeg thuis en lekker samen even bijkletsen op de bank. We gaan het installeren had ik bedacht! Mails en uitleg erbij, en het is gewoon gelukt!!!! En dat nu mijn hersenen niet optimaal functioneren. Nou dit zijn mijn adrenaline momentjes waar ik even heel goed op ga deze dagen haha. Ik heb gewoon mezelf overtroffen. Gezien Ivo de ouderavonden mag doen, doe ik eens een taakje van hem. BAM, wieweet wordt het nog eens wat met mijn digitale skills. Als ik naar alle functies van deze pagina kijk en wat ik allemaal benut moet ik al grinnikken.....niet overdrijven Co!

Lieve mensen, zie wat er is en waardeer het.

Dankbaarheid is een groot goed!