Begin juli deelde ik dat ik zin had in de zomervakantie. Hoe is het gegaan na 2 mindere zomers? Ik kan alvast verklappen, geweldig!!! Maar dan kom je thuis en moet je de "de boel" weer oppakken. Ik vertel er over in deze blog.
De zomervakantie duurt 6 weken. Ik keek er naar uit omdat ik me stabieler dan de afgelopen jaren voel door de B12 injecties, maar zag er ook tegenop omdat ik de ervaring heb dat wanneer ik uit het gewone ritme raak ik ook uit mijn doen kan raken.
Daarnaast legde ik mezelf ook onbewust een enorme druk op. 2 jaar geleden was ik meer dood dan levend en was ik gewoon echt heel ziek. Ik was wel in Italië maar vraag niet hoe. Vorig jaar was ik vlak na de zuurstof therapie in 'goede doen', echter was er veel regen en kwam ik thuis met een derde besmetting die niet zonder gevolgen bleef. Ik had nu in mijn hoofd geprent dat ik nu mijn gezin een leuke tijd met een leuke moeder en vrouw moest kunnen bezorgen. Dat ik mezelf dit oplegde maakte me ook wel onrustig. We gingen pas de laatste 3 weken van de zomervakantie weg en voor de vakantie was het intensief geweest met de afsluiting van de lagere school van Thijs met alle bijbehorende activiteiten en feestjes.
Toch is het echt de kunst om los te laten en met de dag te leven. De kinderen hebben zich prima vermaakt en de weken vlogen voorbij. We hebben de verjaardagen van Thijs en mij gevierd bij de Groote Wielen en ik ben zelfs met mijn dochter wezen winkelen in Groningen! Mijn schoonzus heeft aangeboden mee te gaan en te rijden. Zo fijn!!!! Dan vind ik het erg spannend maar eenmaal op terras met koffie en gebak had ik ook de bewustwording dat het goed ging en ik moest genieten
Vlak voor we vertrokken naar Zuid Frankijk kreeg ik enorm last van mijn ingewanden en weer pijnen. Gelukkig kan ik altijd terecht bij 'de Wetering' en kon ik nog langs voor acupunctuur. De druk en spanning voor het moeten slagen van de vakantie sloeg me op mijn buik. Een goed gesprek en acupunctuur hielpen uitstekend! Op vakantie kon ik alles loslaten! We hadden een geweldige plek op de camping tussen zwembad en zee. Het buitenleven, de rust, de geluiden en het niks moeten behalve genieten met elkaar deden wonderen (en een dubbele dosis vitamine B12 ;-) ) Ik heb me sinds mijn ziekte niet zo goed gevoeld als de 2 weken in zuid Frankrijk. Geen maatschappelijke druk, geen sociale druk maar niks moeten behalve genieten. Ik voelde me zo oké dat ik best om de dag de hort op kon van de camping af voor tochtjes. Soms een plaatsje in de namiddag, maar ook gewoon een dag Barcelona!!! Van te voren had ik gezegd, dat gaan we doen! Maar steeds meer met een beetje buikpijn, want is dat wel reëel? Ga ik erna niet instorten? Maar toen ik me eenmaal zo goed voelde op de camping vielen alle twijfels weg. Het kon gewoon. Wel met hop on hop off bus, top uitvinding!
Na 2 weken moesten we weer terug. Eerlijk gezegd had ik meteen heimwee en wat pijn in mijn buik. Want zo goed als ik daar was, ben ik thuis niet. Kan ik dit vasthouden en hoe dan? Dat ik het daar zo goed deed, wat kan ik daar uit meenemen voor de toekomst. Wat leer ik hier uit? Wanneer mijn ergotherapeute terug is van vakantie maar eens sparren hierover!
Eenmaal thuis had ik moeite mijn draai te vinden. Enorm nagenieten van de vakantie maar ook de confrontatie met het dagelijkse leven en het proces waar ik in zit. Iedereen gaat weer naar werk, collega's, school en ik zit hier thuis met mezelf. Ik moest echt weer even aarden thuis en voelen dat het hier wel fijn is ipv de antipathie voelen dat ik hier niet wil zijn maar leuk op een job.
Naast de struggle en de confrontatie, had ik ook leuke dingen te doen gelukkig en start ik na een stop van 6 weken weer met mijn breinrevalidatie. Voor de vakantie hebben we het gepauzeerd. In combinatie met er zijn voor mijn kinderen in de vakantie, was de revalidatie teveel. Ik leer het wel! Grenzen goed aangeven, aan de bel trekken. Er werd enorm goed gereageerd en deze week ben ik voor de eerste keer weer geweest. Het is erg leuk om te doen, hopelijk ga ik er wat aan hebben. Na mijn eerste trainingen meteen wel heel moe in mijn hoofd. Alles voor het goede doel. Op vakantie was ik helemaal niet moe in mijn hoofd....is dit dan wel juist??? Nou ik denk het wel. Want sinds ik thuis ben, weer afspraken heb, het gezin weer afspraken heeft en alle multimedia weer aan is, merk ik echt de beperking van mijn brein. De vraag is, is het schade aan mijn brein wat hiermee niet valt te herstellen? Zoals beschadigd spierweefsel door long covid niet te trainen is? Of zijn de beperking door training wel te trainen en maak ik nieuwe verbindingen aan??? We gaan het zien.
Naast de opstart struglle, ondervond ik na de vakantie ook nachts nachtmerries en herbelevingen. Nu ik meer stabiel ben, en geen grote terugvallen heb de afgelopen maanden, komen er sinds ik terug ben van vakantie nachtmerries dat ik terugval, dat ik weer corona heb, dat ik weer heel ziek wordt, mensen die in mijn dromen zeggen zie je wel, je hebt het niet goed gedaan..... Mijn arts bij de wetering vindt het heel logisch, dit zijn allemaal opgelopen trauma's van de afgelopen jaren. Blijkbaar is er nu rust en ruimte voor om te verwerken. Maar zien of dit natuurlijke verwerking is, of het wegebt of dat ik er nog eens wat mee moet. De afgelopen nachten slaap ik gelukkig weer goed!
Kortom: Ik ben gewoon nog steeds stabiel! Stabiel is absoluut niet dat ik beter ben, maar wel dat het leefbaarder is en ik minder energie kwijt ben aan vallen en opstaan. Voor nu het grootste doel! We hebben als gezin zo'n fantastische vakantie gehad! Ik was even zo gelukkig. Heb wel een beetje heimwee en ben nu thuis zoekende hoe het nieuwe schooljaar mijn draai wat te vinden. Gelukkig structuur door de revalidatie en hoop ik november een cursus te starten. Daarover later meer!
Reactie plaatsen
Reacties
Zo een zoektocht naar een zo prettig mogelijk balans binnen alle facetten van je leven. Wat ben je toch een kanjer en wat schrijf je hier helder over hoe het voor jou is. Het helpt mij begrip te hebben voor deze lange weg voor long covid patiënten. En intussen zijn het er best veel als ik alleen al naar mijn nichten en neven kijk, en her en der een vroeger vriendinnetje en jij als oud-collega.