chachacha

Mijn vorige blog eindigde ik met stress en pijn op de borst. Post covid is enorm grillig met een golvend patroon van betere periode en periodes die zwaar zijn of dat je terugval moet incasseren. Nou die pijn op de borst ben ik maar even mee naar de huisarts geweest. Ik had in januari te maken met rouw en verlies en daar kwam gekwetst worden bovenop. Dat gekwetst worden was teveel na de rouw en verdriet en zorgde voor een enorme stress reactie in het lijf.  Opluchting want naast een wat versnelde hartslag van de stress, werd de pijn op de borst veroorzaakt voor overspannen tussenrib spieren. Ook weer duidelijk, hierna kon ik ook meteen beter ontspannen en verdween de pijn vanzelf en ging de hartslag weer omlaag!

Meteen ook via de huisarts weer even contact gelegd met mijn haptotherapeute en ga vanaf maart daar maar eens heen om binnen en buitenkant goed in balans te houden. Ook goed om daar m'n verhaal af en toe te doen en dat niet altijd kwijt te hoeven bij de mensen om me heen, wat een gezeur.... De neurofeedback is dan ongeveer klaar dus in plaats daarvan aandacht voor de binnenkant lijkt me goed. Dat mag er ook zijn. 

Naast deze opluchting, startte voor mij spoor 2 op het werk. Dit leek me heel spannend maar betekent in het geval van post covid vooral trajectbegeleiding en coaching met als doel re-integreren in eigen werk. Voor de mensen die geen idee hebben wat spoor 2 betekent.... normaal gesproken wordt spoor 2 ingezet om te onderzoeken of er ander werk meer passend is of dat je toe gaat werken naar een WIA. Dit wordt ingezet wanneer re-integreren niet snel genoeg gaat. Niet echt leuk dus, maar in mijn geval tref ik een aardige meneer die meer mensen met post covid begeleidt. Hij is zich er heel goed van bewust dat te snel en teveel willen van post covid patiënten averechts werkt. Hij is er voor om mijn tempo te gaan volgen. Dus wanneer ik even terugval of stil sta even niet uitbreiden en wanneer je weer de weg even omhoog hebt juist wel wat uitbreiden. Hij is ook voor meer thuiswerken omdat autorijden een half uur of meer een hele belasting is. Ik wil graag op vrijdagen naar Harlingen blijven gaan en de rest zal even meer gericht zijn op thuis of Leeuwarden. Wanneer ik niet kan rijden werk ik thuis ipv laten chauffeuren, duidelijk! Voor zowel mijn werkgever als voor mij is het prettig dat iemand regie neemt, en dat het strakke opbouwschema losgelaten kan worden. Dit scheelt me een rugzak aan spanning. Deze meneer zette me wel even meteen een spiegel voor. In januari had ik het zwaar en toch wilde ik strijden om m'n uren op te bouwen, niet minder beschikbaar te zijn voor de kinderen, als de mensen om mij heen. Ik moest weer even meer mijn chachacha gaan dansen. Het opende weer even de ogen. Even meer rust inbouwen, leven met de dag en aandacht voor het nu en mijn herstel voorop. Deze chachacha van een stapje terug brengt me meteen weer een stapje vooruit. Ipv overleven komt weer genieten van de dingen die lukken, dankbaarheid voor wat er wel is en schijnt de zon weer letterlijk als figuurlijk. Ik voel weer lucht en ruimte! Wat een verademing, die chachacha.

En mensen, ik ben gewoon naar de harmonie geweest!!!! Een uitje met Ivo. Wat kun je je dan weer even mens voelen. Want wat sta je toch ver van het normale leven na 2 jaar corona en 1 jaar ziek zijn! Ik keek mijn ogen uit vanaf een bankje naar al die mensen, alsof ik weer ouderwets terrasje zat te kijken naar mensen. En de show van Peter Pannekoek was goed te volgen voor me vanaf balkon zonder mensen voor me. Ik heb in tijden niet zo gelachen. Ook al kost het me 2 weken om het zenuwstelsel hiervan te laten herstellen, het gevoel van leven nemen ze me niet meer af! En genieten met Ivo, zo belangrijk! Maar je weet ook weer even waar je staat. Waar ik nu best met een paar mensen even een uurtje bakje kan doen of een kletsje, of misschien een restaurant, is een volle aula in de harmonie met 100en mensen wel andere koek. Ik kon de week erop slecht doorslapen, had de ingewanden van slag, meer hoofpijn, speldeprikjes in de vingers, suizende oren en kon weer even niet goed tegen schermen. Kortom het zenuwstelsel vond het wat te mal. Stiekem hoop je dat je dat niet meer krijgt maar weet gelukkig wat ik moet doen om het zenuwstelsel weer zo vlot mogelijk te kalmeren. 

Ook probeer ik elke week een sociaal momentje in te plannen en heb ik alweer heerlijk wat vriendinnen gezien! Hier ga ik weer van vooruit mits ik het binnen m'n grenzen houd! Zo was Grou even een andere omgeving maar liet ik Ivo rijden om zo veel mogelijk te genieten van het bijkletsen! Het was heerlijk. De tuin in snakkerburen eindelijk gezien en is prachtig! Zaterdag gaan we met vrienden bijkletsen terwijl onze jongens jumpen. Dat is een uur en kunnen we in een grote ruimte zitten, dat kan ik!!!! Wijnen met een tijdsslot....Voorzichtig grenzen verleggen, ontdekken van mogelijkheden en flirten met het normale leven. 

Fysiek lukt het me de afgelopen 2 weken ook weer om met de kop d'r veur wat te pionieren. Beetje fietsen, joggen (lees keutelen met zere enkels en knieën), binnenkort wat zwemmen proberen en wandelen uitbreiden. Ik probeer nu iedere dag mijn blokje van 2,5 km te lopen naast de andere loopjes, fitnessoefeningen en dingen. We gaan volgende week een midweekje weg naar de Veluwe en het zou leuk zijn wanneer ik daar ook lekker buiten kan genieten en wat kan doen met kids!!!

De positieve mindset is er weer en voel weer een stapje vooruit na 2 stapjes terug. Mijn energie is nog niet op december niveau maar dat komt wel weer! Ik chachacha nog even door......