re-integreren enzo deel 2

Na mijn derde besmetting kreeg ik een energielek net op het moment dat mijn re-integratie op een nieuwe plek zou starten. Dit betekende knokken voor wat ik waard was. En sinds ik dat knokken los heb gelaten en geluisterd heb naar mijn lijf, kwam alles los. Wat vertelde mijn lijf me nou ten tijde van mijn vorige blog? Dat ik nog zo cognitief kan bedenken dat ik kies voor vooruitgang en positiviteit maar dat rouw en verdriet ook z'n aandacht mogen hebben. 

Toen de WIA aanvraag op de mat lag, kreeg ik weer wat klachten van buikpijn en me lamlendig voelen. Toen ik stil ging staan, kwam het los. Rouw en verdriet. ik mag rouwen en verdriet  toelaten over dat mijn grootste nachtmerrie deze zomer uit kwam. Dat ik klaar voor een nieuwe start op werkgebied nu weer moet knokken ipv even dit verwerken. De rouw die kwam was heftig maar zo mooi dat het gebeurde. In januari heb ik dit eerder doorleefd toen een vriendschap na 20 jaar werd beëindigd. Rouw heeft ruimte nodig en geeft na aandacht ook ruimte om door te gaan. Zo ook nu. Na dat weekend voelde ik me licht, vrolijk en had ineens weer een bak met energie. Deze blokkade is opgeheven. Samen met Ivo zonder moeite die WIA aanvraag de deur uitgedaan en zingend naar mijn nieuwe werk gegaan. Ik merkte meteen dat ik er zoveel beter bij zat. Ik begon me er spontaan te vervelen en kon laten weten klaar te zijn voor het cliënten werk. 

Man wat maak je wat mee in 2 jaar. Eigenlijk is het best heel heftig allemaal. Maar om jezelf weer op te voelen bloeien is elke keer weer goud waard. Als kers op de taart ben ik in Leeuwarden naar een handbalwedstrijd van Lieke geweest. Fantastisch! 

Helaas was de vreugde van korte duur want er was onduidelijkheid over mijn status bij mijn nieuwe werkomgeving waar ik vanuit re-integratie zou starten. Omdat ik vanuit een terugval ben gestart zal ik in 3 maanden niet op hele werkdagen zitten, zeg maar hersteld worden gemeld, en klaar voor vaste contract uren. Er is besloten daarom niet met mij verder te gaan na 3 maanden. Ik ben een onzekere factor en daarom hen goed recht deze keuze te maken. Omdat ik zelf vertrouwen had wel meer tijd te kunnen krijgen wel een enorme domper natuurlijk, maar je doet er niks aan. Wat heel jammer is dat ik hier al een week mee op sta en mee naar bed ga. Post Covid en stress gaan niet samen en brengt je lijf in de war (technisch verhaal met cortisol spiegels etc) en zorgt bijna altijd voor terugval. Ik merk dat het me mentaal leeggezogen heeft maar ondanks dat heb ik wel deze week ook stappen gemaakt door bijvoorbeeld zelf mijn eerste cliënten weer te ontvangen en uit te breiden in uren. Zie de foto! En die stappen ga ik vieren. M'n werk zelfstandig weer uitvoeren en merken dat het zo vertrouwd is! Alsof je er nooit uitgeweest bent. Wat een waardevolle ervaring vandaag!

Ivo is mega trots hoe ik dit nu ook weer draag, voor mezelf op kom en probeer dit weer los te laten en vooruit te denken. En ondanks dat er meer vacatures zijn dan PMT'ers en ik ook weet dat er altijd weer deuren open gaan als er deuren dichtgaan, ben ik wel een beetje sneu. Het naieve positief ingestelde idealistische meisje, dat ik ben, dat zich op een nieuwe werkplek zo fijn voelde en dacht na leuke gesprekken dat hier hoe dan ook een toekomst lag, moet misschien zichzelf ook even gunnen teleurgesteld te mogen zijn. 

We gaan zien hoe dit allemaal weer verder afloopt. Hoe het ook komt, het komt goed! Gelukkig heb ik zo een borrel staan met vriendinnen. Een wijntje en wat slap ouwe hoeren zal me goed doen. Al hoop ik dat ik het red want nu gewoon wel even heel moe vanndit gedoe. 

Komende week herfstvakantie en die dagen neem ik ook even om leuke dingen te doen met de kids. Dinsdag moeder dochtertje uitje. Can't wait. Verder start met Thijs de fase van een nieuwe school zoeken. Dat zijn de dingen die er toe doen!

ps leestip: Jouw Krachtige Brein van Charlotte Labee! Heeft me de afgelopen maand enorm geholpen. Helpt je te kijken naar wat echt belangrijk is, en de positieve kijk naar jezelf en de oefeningen geven letterlijk ruimte en zingeving. En een rustiger brein ;-)